معنویت نوین:به نظر می‌رسد این تصویر از معنویت با تصویر کلیشه ای آن در ذهن ما متفاوت است. در تلقی ما معنویت ارتباط تنگاتنگی با دین دارد و دین مجموعه ای از معارف است که از حقایقی ماورای عالم مادی سخن می‌گوید. حقایقی که بر اساس آن انسان در نظام خلقت جایگاه خاصی دارد و باید برای حفظ آن جایگاه خاص مسیر ویژه ای را طی نماید و این مسیر رفتارهای خاصی را می‌طلبد . پس باید کارهایی را انجام داد و کارهایی را ترک نمود . ویژگی های معنویت نوین  با ویژگیهای معنویت دینی متفاوت است . در چارچوب دین، معنویت امری ذهنی، خیالی و حاصل از احساسات سرشار انسانی نسبت به واقعیات مادی نیست بلکه احساسی است که انسان نسبت به حقایقی که در افقی بالاتر از عالم ماده قرار گرفته اند پیدا می‌کند . حقایقی که وجود دارند و بر عالم تأثیر می‌گذارند . ولی در معنویت نوین به هیچ وجه بحث حقیقت در میان نیست و هر گونه تجربه عاطفی یا هیجانی شدید نسبت به هر موضوعی می‌تواند معنویت به حساب آید . مهم این است که شما برانگیخته شوی ؛ احساس اوج و تعالی نمایی و یا به اصطلاح، سرشار از حس عظمت گردی . چنین است که یک قطعه موسیقی، یک شعر عاشقانه و ... می‌تواند شما را در فضایی معنوی پرواز دهد . از سوی دیگر در معنویت نوین اثری از تکلیف نیست . شما می‌توانید (بلکه شایسته است که) با آغوش باز به سراغ هر گونه تجربه ای بروید. تجربه ای که می‌تواند آن نقطه اوج را برای شما به ارمغان بیاورد . ولی در معنویت دینی تجربه معنوی میسر نمی شود مگر در چارچوب ضوابطی خاص . اصلاً بعضی تجارب معنوی تنها زمانی حاصل می‌شود که شما از بسیاری از تجارب دیگر چشم پوشی نمائید . تجربه یک گناه، قطعا احساس لطیف معنوی یک حضور در نماز را لکه دار می‌کند.

اما سوال اساسی این است که آیا میلیونها انسانی که امروزه خود را غرق در انواع معاصی و گناهان کرده‏اند، از راحتی و آرامش لازم در زندگی برخوردارند؟!

واقعیتهای غیرقابل تشکیک موجود نشان می‏دهد که پاسخ منفی است و خود این افراد نیز به آن معترف هستند. ممکن است ارتکاب معاصی، لذتهای محدود و زودگذری را به همراه داشته باشد، لیکن بحث راحتی و آرامش و دوری از نگرانی و اضطراب، مقوله دیگری است که نه تنها با ارتکاب معاصی به دست نمی‏آید، بلکه ارتکاب گناه، خود عامل مهمی برای سلب راحتی و آرامش بوده و حسرت و ندامت و نگرانی و اضطراب فراوان و گوناگونی را به دنبال دارد.